Kitap hakkında: yıl / Bu proje çok komik bir şekilde doğdu. Son derece sinirlenen okuyucularımdan biri, beni çok özel bir amaç için beyaz at üzerinde prensin gelmesini bekleyen sıkılmış bir ev kadını olduğum için yazmakla suçladı (açıklamak gerekirse, ata değil prense ve doğrudan ve kısa ve öz bir şekilde seslendirildi.). Öncelikle, yetişkin hayatım boyunca çoğumuz gibi ben de saat 9'dan sonuncuya kadar çalıştım ve bugün de bunu yapmaya devam ediyorum. Kızım küçükken yaklaşık üç yıl evde kaldım ve bu süre zarfında ne Samizdat'ta tanındım ne de bu kaynakla ilgilendim. İkincisi, aynı "sıkılmış" ev kadınlarının yaratıcılığına asla kibirle bakmadım. Yüceltme harika bir şeydir ve yaşamın benzer dönemlerinde ortaya çıkan yazarlar arasında harika yazarlar var - örnekleri çok iyi biliyorsunuz. Genel olarak kendimi dört duvar arasında, beni çılgına çeviren bir çocukla (çocuklarla) kilitli bulursam ne yazabileceğimi hayal etmeye çalıştım; ütülenmesi gereken bir yığın çamaşırla; ertesi gün boş çıkan tencereler - ve bir makine gibi tekrar sobanın başına çıkmanız gerekiyor. Beyaz atlı bir prensin olduğu güzel bir hikaye planlanmıştı. Dahası, prens aynı şeyi - doğrudan ve özlü - isteseydi, bunu ancak en romantik mutlu sondan sonra yapmalıydı: nazikçe ve şefkatle boğularak. Ancak. Çalışmalarıma zaten aşina iseniz, o zaman insanlar tarafından çok sevilen delici bakışlara sahip "göz alıcı" vampirler yerine "Kurt Yüzüğü" nde ne aldığımı biliyorsunuzdur. Genel olarak, tamamen kadın fantezisi bana göre... Ortalıkta yatıyorum...